"Album Albrechta" to silva rerum. Chór tekstów tu pomieszczonych głosi pochwałę aktywności, pracowitości, intelektualnej przenikliwości, literackiego smaku i przymiotów charakteru Albrechta, i w tym sensie ten zgiełk dobrze harmonizuje z fenomenem Lemppa, człowieka-orkiestry.Książka zawiera przede wszystkim jego teksty przetłumaczone na polski, świetnie napisane i dziś ciągle dla nas ciekawe; artykuły, wywiady i eseje, w których pisze dla Niemców o Polsce i o Niemcach dla Polaków. Zawsze to serdecznie celne spostrzeżenia, ale bez grzechu sentymentalizmu. Publikację dopełniają liczne fotografie i ilustracje, np. przefotografowane strony notesu, w którym wypisywał sobie rzadkie słowa i zwroty frazeologiczne, fotokopie listów wymienianych z tłumaczonymi przez siebie autorami. "Album Albrechta" to książka, którą każdy z nas chciałby mieć w swojej bibliotece.
UWAGI:
Bibliografia przekładów A. Lemppa na stronach 150-151. Indeks. Tekst częściowo tłumaczony z języka niemieckiego. Oznaczenia odpowiedzialności: [>>] [Albrecht Lempp ; redakcja Małgorzata Łukasiewicz i Paweł Kądziela].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Błyskotliwa opowieść Adriana Glenia to zaproszenie do szczególnej podróży po życiu i twórczości jednego z najbardziej znanych współczesnych polskich pisarzy. Dzieło i życie zostały tu pokazane jako swego rodzaju jedność bliska formule życiopisania. Autor przekonuje, że literatura jest dla Stasiuka zapisem życia oraz sposobem wyrażania tajemnic istnienia. Tropi egzystencjalne i metafizyczne wątki tego pisarstwa, takie jak fenomen nicości i śmierci, fascynacja światłem, peryferiami i pustką, pragnienie zmysłowego poznania świata czy apoteoza egzystencji.Osobisty styl Glenia godzi warsztat eksperta z doświadczeniem miłośnika twórczości Stasiuka.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 203-210. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Adrian Gleń.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Z pieczołowitej typologii materiału rękopiśmiennego oraz dokonywanych na nim autorskich operacji wynika kilka wniosków praktycznych, ale jeden zdaje się dla współczesnej tekstologii - a w efekcie i praktyki edytorskiej - najistotniejszy. Otóż świat rękopisu posiada swoją specyfikę i swoją autonomię, a co za tym idzie, nie jest to świat, który można sprowadzić do odmiany świata tekstu - ten bowiem swój początek ma dopiero w druku. Cezura, którą wyznacza publikacja, moment przejścia artystycznego bytu tworzonego w sferze prywatnej do sfery publicznej, jest w tym ujęciu fundamentalna.